Yaşam değerlerimizi İslami düzen/İslami sistem belirlemiyor. İmani davranışlarımız/hareketlerimiz yaşadığımız alanlara yansımıyor. Günü birlik koşuşturmalarımız içerisine önceliğe almadığımız/alamadığımız ahlaki değerlerimiz akıllarımıza, beyinlerimize, hapsedilmiş, önüne set çekilmiş durumdadır. Sözlerimiz İslami, okumalarımız İslami olurken yaşam şekillerimiz hiçbir şekilde tevhidi, İslami, nebevi duruşlarımızı göstermiyor. Dünyevi isteklerimiz, dünyevi zaaflarımız, bizleri esareti altına almış, bizleri kendi değerlerimizden, ahlaki yaşamlarımızdan koparmış/ uzaklaştırmış durumdadır. Bu durumumuz daha da ileri giderek bizleri bencilliklere, egoizmlere, nihilizme sürüklemektedir. Yanı başımızda gelişen zulümlere baskılara, horlamalara, itilmişliklere kör ve sağırız. Çıkarlarımıza zarar gelir endişesiyle ses çıkarmıyor, ıslarla sessizliğimizi bozmuyoruz. Dünyayı sadece bu dünya nimetlerinden ibaret olduğunu zannederek, sadece bizlerin olduğunu zannederek yaşamak ancak bencilliklerimiz olarak açıklanabilir. Bütün bencillikler ben merkezli düşünür; Hiziplere, guruplara, mezheplere, fırkalaşmalara götürür. Bölücü ve ötekileştiricidir. Sürdürdüğümüz davalarda, gidilen hedeflerde sınırlamalar, korkaklıklar, geri dönüşler getirir. Davalar fedakârlık ister. Sabır ister. Sınırlı özgürlüklerimizin olduğunu başka ögürlüklere başka hayatlara da değer ve önem vermemiz gerektiği bilicine erişmemiz gerekmektedir. Uyarıcı, ikaz edici davetçi metotlarımızı, peygamberi sünnetleri, icra ederek yeryüzünü engin Müslümanlar olma yolunda perspektiflerimizi göstermeliyiz. Dünya nimetlerini rahmanın öngördüğü şekilde paylaşarak ortak duruş ve oluşlarımızı sergilemeli ve deklare etmeliyiz. Sorumluluklarımızın bilinciyle, değerlerimizin bilinciyle, şahsiyetlerimizin fikirleriyle eylemlerimizi gerçekleştirmeli/gözler önüne sermeliyiz. Hiçbir kınayıcının kınamasından korkmadan rahmani söylemlerimizi yerine getirme konusunda gerçek duruşlarımızı, gerçek çabalarımızı gün ışığına çıkarmalıyız.